AKPINAR’DA SABAH
Günlerden Pazar,
Hava kapanık,
Kan ağlıyor
sanki bulutlar.
Taşımıyor ayaklarım,
üzerine çöken ağırlığı.
Her şey bitkin,
Her şey angarya.
Esiyor rüzgar bir bıçak gibi
işliyor vücuduma.
Her tarafa toz, duman savuruyor.
Sanki kalkmamış hiç kimse,
Yalnız kendi kalabalığımı hissediyorum.
bakkalın yolunda ve
kapının önünde.
Çok uzaktan duyduğum
bir müzik parçası,
bir kapı gıcırtısı…
Ve esen
esen rüzgarın
Sevimsizce salladığı
bodur ağaçlar,
Beni bahtiyar etmeye çalışıyor.