AKPINAR’DA SABAH

Günlerden Pazar,

Hava kapanık,

Kan ağlıyor

sanki bulutlar.

Taşımıyor ayaklarım,

üzerine çöken ağırlığı.

Her şey bitkin,

Her şey angarya.

Esiyor rüzgar bir bıçak gibi

işliyor vücuduma.

Her tarafa toz, duman savuruyor.

Sanki kalkmamış hiç kimse,

Yalnız kendi kalabalığımı hissediyorum.

bakkalın yolunda ve

kapının önünde.

Çok uzaktan duyduğum

bir müzik parçası,

bir kapı gıcırtısı…

Ve esen

esen rüzgarın

Sevimsizce salladığı

bodur ağaçlar,

Beni bahtiyar etmeye çalışıyor.